υπεραρπακτικός

-ή, -ό, Ν

το ουδ. ως ουσ. το υπεραρπακτικό

(βιολ.-οικολ.) ζωικό είδος που τρέφεται με όλα τα άλλα αρπακτικά είδη, ενώ το ίδιο δεν αποτελεί λεία άλλου είδους, όπως είναι λ.χ. τα μεγάλα αρπακτικά πτηνά, ο φυσητήρας ή ο άνθρωπος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπερ-* + αρπακτικός. Η λ. αποτελεί απόδοση ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. superpredateur].